Edukacja artystyczna… jest istotnym bodźcem rozwoju dziecięcych zdolności i zainteresowań a bogactwo form i treści, jakie niesie ze sobą sprawia, że codzienne zajęcia szkolne, dodatkowe zajęcia Koła plastycznego i Koła teatralnego są urozmaicone, a nawet pasjonujące. Obcowanie z dziedziną sztuki jaką jest teatr daje mnóstwo niezastąpionych wrażeń. Klasy I – III systematycznie i ochoczo uczestniczą w spektaklach naszego opolskiego, najlepszego w kraju Teatru Lalek. Oglądnęliśmy prawie wszystkie przedstawienia z repertuaru OTLiA. „Królowa Śniegu”, „Prastare opowieści” „Smacznego, proszę wilka”, „Trzej muszkieterowie”, …, … zawsze czegoś nowego uczą, bezustannie bawią wielce i czule wzruszają. Nie tylko oglądamy spektakle, ale i aktywnie uczestniczymy oraz sami tworzymy. Podjęłam się przygotowania przedstawienia z dziećmi na podstawie dobrego scenariusza uwspółcześnionej, humorystycznej adaptacji znanej bajki „Czerwony Kapturek”. Dnia 3 lutego w szkolnym amfiteatrze wystąpili uczniowie klasy II B prezentując przedstawienie „Czerwone Kapturki”. Odbiorcami były klasy młodszej grupy wiekowej naszej szkoły. Dzieci lubią takie pełne komizmu wersje znanych im utworów. Ciekawy, żywy język tekstu scenariusza to niewątpliwa zaleta; dialogi bohaterów nie są nudne, wiele w nich komizmu, elementów zaskoczenia, emocji - a to przecież uwielbia każda publiczność. Wędrówka Czerwonych Kapturków z różnych krajów i kontynentów ma swój cel – odnalezienie drogi do BABCI i dotarcie z symbolicznymi prezentami na Jej święto. Świat znanej na całym świecie bajki, osadzony w bliżej nieokreślonej przeszłości wplata się i łączy z określoną teraźniejszością. Postacie posługują się współczesnym językiem, a często też ironizują lub parodiują znane slogany. Daje to dobry efekt. Inscenizacja posiada też ciekawą, wyraziście zbudowaną akcję -z jasnym zawiązaniem, rozwinięciem, punktem kulminacyjnym i jednoznacznym zakończeniem. Wiele w niej też zwrotów i momentów zaskoczenia, jest wreszcie — tak ważne w dobrym przedstawieniu - stopniowanie napięcia emocjonalnego. Scenografia jest zbędna, gdyż może rozpraszać odbiór. Najważniejszy jest tekst, aktor i przesłanie ale również rozpoznawalność postaci, stroje, rekwizyty, ... Spektakl wzbogacony o oprawę muzyczną, taniec i śpiewy spodobał się a wykonawcy zostali sowicie nagrodzeni brawami.
Dziękujemy zaproszonym gościom za przybycie na występ i za wzorowa postawę widza dziękujemy!
Aldona Bieniek-Papaj
