ADAM MICKIEWICZ
"Zgadnę przyszłość, przeszłości zmierzając rachubą:
Będziemy wzorem innym, sobie samym chlubą".
Chociaż od chwili narodzin minęło już ponad 200 lat nie pojawił się żaden poeta, który mógłby odebrać mu miano największego z największych. Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798r. na Litwie, w Zaosiu koło Nowogródka. Studiował w Wilnie filologię klasyczną i historię. Później był nauczycielem w szkole średniej w Kownie. Za działalność patriotyczną został osadzony w więzieniu (w klasztorze Ojców Bazylianów w Wilnie), a następnie zesłany w głąb Rosji. Tam odwiedził m.in. Odessę i Petersburg.
W roku 1829 emigrował na zachód i nigdy już nie wrócił do ojczyzny. Przebywał w Niemczech, we Włoszech, Szwajcarii i Francji, gdzie osiedlił się na stałe.
Był duchowym przywódcą ówczesnego zrywu powstańczego przeciwko Rosji, chociaż sam nie wziął udziału w walkach. Po powstaniu, w latach 1832-34 powstało największe dzieło Adama Mickiewicza - epopeja narodowa "Pan Tadeusz".
Na emigracji Mickiewicz wykładał literaturę na uniwersytetach w Paryżu i Lozannie. Redagował czasopisma "Pielgrzym Polski" i "Trybunę Ludów", pracował w paryskiej Bibliotece Arsenału.
Nigdy nie zapomniał o młodzieńczych ideałach. Zawsze droga mu była sprawa odzyskania przez Polskę niepodległości.
Zmarł nagle 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu. Jego ciało przewiezione zostało do Paryża. Obecnie spoczywa w krypcie królewskiej w podziemiach Katedry Wawelskiej.
Najważniejsze utwory Mickiewicza to: "Ballady i romanse", II i IV część "Dziadów", "Grażyna", "Konrad Wallenrod", III część "Dziadów", "Pan Tadeusz", "Sonety Krymskie" i "Liryki lozańskie".
Dzieci znają jego bajki: "Przyjaciele", "Pies i Wilk" oraz ballady "Pani Twardowsa", "Powrót taty", "Świtezianka", "Świteź".
